Ενδεικτικές Απαντήσεις
Α1.
Νόµισε ότι ερχόταν προς αυτόν άνθρωπος µε
πελώριο μέγεθος και µε βρώµικο πρόσωπο, όµοιος µε είδωλο νεκρού. Μόλις τον είδε
ο Κάσσιος, τον έπιασε φόβος και θέλησε να µάθει το όνοµά του. Εκείνος απάντησε
ότι ήταν ο Πλούτωνας.
………………………………………………………………………………….
Στο
λατινικό πόλεμο ο ύπατος Τ. Μάνλιος, που καταγόταν από αριστοκρατική γενιά,
είχε την αρχηγία του ρωμαϊκού στρατού. Αυτός όταν κάποτε έφευγε από το
στρατόπεδο, διέταξε όλοι να απέχουν από τη μάχη· Αλλά λίγο αργότερα ο γιος του
πέρασε έφιππος μπροστά από το στρατόπεδο των εχθρών και προκλήθηκε σε μάχη από
τον αρχηγό των εχθρών με τα εξής λόγια:
…………………………………………………………………………………………………..
Δε σου πέρασε η
οργή όταν εισέβαλες στα σύνορα της
πατρίδας; Αν και είχες φθάσει με εχθρική και απειλητική διάθεση γιατί, όταν αντίκρυσες τη Ρώμη δε σου ήρθε
στο μυαλό : “Μέσα σε εκείνα τα τείχη βρίκονται το σπίτι μου, οι θεοί μου, η
μητέρα, η σύζυγος και τα παιδιά μου”; Επομένως αν εγώ δε σε είχα γεννήσει η
Ρώμη δε θα κυριευόταν, αν δεν είχα γιο
θα πέθαινα ελεύθερη σε ελεύθερη πατρίδα. Εγώ τίποτα πια δε μπορώ να πάθω ούτε
για πολύ θα είμαι πάρα πολύ δυστυχισμένη. Αντίθετα αυτούς ή πρόωρος θάνατος ή
μακρά σκλαβιά τους περιμένει, αν συνεχίσεις.
Β1.
ingenter, facies, simillimo, quae, exercitus, proeliis, minaciora,
illud, penatium, nulli rei, diutius, miser, hac, morte, servitutis.
B2a.
existimem, veniendo, aspice, concipient, praeesse, abisset, abstenturam,
habebuntur, passuram esse, possitis.
B2β.
ingrediamur, ingrederemur,
ingressuri simus, ingressi simus, ingressi essemus, -.
Γ1.α.
magnitudinis:
γενική της ιδιότητας στο hominem
consul: παράθεση
στο Τ. Manlius
aliquando:
επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο abiret
animo:
αφαιρετική του τρόπου στο perveneras
miserrima:
κατηγορούμενο στο ego(ενν.)
από το futura
sum
Γ1.β.
se
: υποκείμενο του ειδικού απαρεμφάτου esse (ταυτοπροσωπία-λατινισμός)
Το
υποκείμενο του ειδικού στην
ταυτοπροσωπία τίθεται σε πτώση αιτιατική όταν εξαρτάται από ρήμα ενεργητικό ή αποθετικό και δ ε ν
π α ρ α λ ε ί π ε τ α ι (ΛΑΤΙΝΙΣΜΟΣ)
ego: υποκείμενο του τελικού απαρεμφάτου pati (ταυτοπροσωπία)
Το
υποκείμενο του τελικού απαρεμφάτου παραλείπεται σε περίπτωση ταυτοπροσωπίας, καθως
εννοείται σε πτώση ονομαστική, όπως και το Υ. του ρήματος.
Γ1.γ.
Dux hostium his verbis proelio filium
lacessivit.
Γ1.δ.
Τ. Μanlius, qui natus erat (est)
dum ingrederis-re
Γ2.α.
si pergis…: υπόθεση - …manet: απόδοση : 1o είδος,
ανοιχτή υπόθεση στο παρόν
si perexisses ….mansisset
si + υποτακτική υπερσυντελίκου---- υποτακτική υπερσυντελίκου
υπόθεση
αντίθετη του πραγματικού στο παρελθόν
si pergas…..maneat
si + υποτακτική ενεστώτα -----υποτακτική ενεστώτα
υπόθεση
δυνατή ή πιθανή για το παρόν-μέλλον
Γ2. β.
non habens filium libera in libera patria mortua
essem
Η μετοχή
θα είναι σε ονομαστική πτώση καθώς είναι συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος.
Γ2.γ.
Quem simul aspexit Cassius: δευτερεύουσα χρονική επιρρηματική πρόταση, εισάγεται με το χρονικό
σύνδεσμο simul
και δηλώνει το προτερόχρονο, εκφέρεται με οριστική γιατί η πράξη μας ενδιαφέρει
μόνο από χρονική άποψη και συγκεκριμένα με οριστική παρακειμένου για να δηλώσει
το προτερόχρονο στο παρελθόν. (Η αντωνυμία quem ισοδυναμεί με δεικτική αντωνυμία)
cum aliquando castris abīret: δευτερεύουσα χρονική επιρρηματική πρόταση, εισάγεται με το
σύνδεσμο cum τον ιστορικό-διηγηματικό γιατί η σχέση της δευτερεύουσας
με την κύρια είναι σχέση αιτίου -αιτιατού, εκφέρεται με υποτακτική που δηλώνει
υποκειμενικότητα και συγκεκριμένα με υποτακτική παρατατικού γιατί εξαρτάται από
ρήμα ιστορικού χρόνου και δηλώνει το σύγχρονο στο παρελθόν.
Επιμέλεια:
Άντα Κουτουβάλα
